Kees Klok
Dichter, vertaler en historicus Kees Klok (Dordrecht en Thessaloniki), schrijft onder andere over Griekenland.
Schuilplaats
Ik zat in Plato’s grot. Waar
anders moest ik schuilen
voor de regen?
De meester zelf
stond aan de tapkast
in diep gepeins verzonken. Hoe
anders moest hij zich
een houding geven?
Er waren veel schimmen
uit een eerder bestaan
en aan kleine tafels,
bedoeld om het gezellig te maken,
zaten dichters te praten
met vlinderende bakvissen.
De lampen staken uit de vloer.
Uit naden tussen de plavuizen
welde regenwater op.
Ik voelde mij hulpeloos jong.
Uit: In dit laagland. Gedichten. Wagner & Van Santen, 2005
Athos
Hier koestert men onder nachtelijke rituelen
het eeuwenoude knekelhuis
en knerst de aanbidding van de Maagd
van het memento mori.
Hier trilt nog de bourdon van een geloof
in hemel en in hel, in doodzonde
om de lusten des vlezes en in het leed
dat Caïn zijn broeder aandeed.
Hier leeft nog de legende van de onverwoestbare
woestijn waarin het goed strijden
met de duivel was, met soms een brandend
braambos of het offer van een zoon.
Berg zonder rede, met zwartgerokte mannen
rond het gouden kalf van een verstreken tijd.
Uit: In dit laagland. Gedichten. Wagner & Van Santen, 2005
ΚΟΙΝΥΡΑ- ΘΑΣΟΣ
Ο βράχος μπρος στην ακτή κοιμισμένη φάλαινα, μα όταν το βράδυ ανάψει κάποιο φως στο ερειπωμένο σπίτι, φυλά σκοπιά, όπως μια σφίγγα καιροφυλακτεί για τη Γοργόνα (ήδη ξεχασμένη ή ούτε καν ποτέ γνωστή στους λουόμενους της αμμουδιάς).
Εδώ κάπου έγραψε ο Θουκιδίδης δυο χιλιάδες χρόνια ιστορία, αλλά στην ταβέρνα του Αγοραστού το ψάρι και το κρασί πηγαίνουν χέρι χέρι κι ένα φεγγάρι ακόμη πιο αρχαίο προκαλεί έκπληξη με ζητωκραυγές.
Ενώ κάποιοι διασκεδάζουν με αστεία, ένα παιδί του τσίρκου χορεύει στο δρόμο που οδηγεί προς το τέλος, κι από την άλλη γονείς ανήσυχοι προβληματίζονται για το δικό τους σπιτικό, γιατί η γλώσσα της αγάπης τους πέτρωσε έτσι όπως η γη.
Μια μητέρα πολύ νεανικά ντυμένη τραβά το γιο της απ’ το χέρι. Στο βάθος οι παφλασμοί της θάλασσας συνθέτουν βυζαντινή λειτουργία.
Κέις Κλοκ
Μετάφραση : Στέλλα Τιμωνίδου | Kinira
De rots voor de kust een slapende walvis,
maar als er ’s avonds licht brandt in het afbrokkelende huis, opent zij een waakzaam oog, als een sfinx die behoedt tegen de Gorgona (door het strandvolk allang vergeten of nooit zelfs gekend).
Hier ergens schreef Thucydides tweeduizend jaar historie, maar op het terras van Agorastós gaan vis en wijn van hand tot hand en wekt een nog oudere maan luidruchtige verbazing.
Terwijl men lacht om vrolijke verhalen danst een circusjongen op weg naar het einde en tobben bezorgde ouders over een eigen huis, want hun taal der liefde is even versteend als het land.
Een te jong geklede moeder neemt haar zoon bij de hand. In de diepte ruist de zee een Byzantijnse liturgie.
Kees Klok
Uit: In dit laagland. Gedichten. Wagner & Van Santen, 2005 |
© Ecogriek