Stella Timonidou

Η  Νύμφη του Βορρά

 

Ιστορική και πανάρχαια η καταγωγή σου.

Ο αδυσώπητος χρόνος σού μετρά

εικοσιτρείς απανωτούς αιώνες.

 

Ήσουν η δακτυλοδεικτούμενη του Βυζαντίου.

Μιλούσες γλώσσες διάφορες.

Στα σταυροδρόμια και στα καλντιρίμια σου

αντάμωναν Ανατολή και Δύση.

 

Πέρασες πολλά στ’αλήθεια. Προδόθηκες,

βιάστηκες από βάρβαρους και μη,

όμως εσύ, παρά τις τόσες κακουχίες

και αλλοιώσεις, κράτησες γερά

την πίστη, τη γλώσσα και τις παραδόσεις.

 

Γέννησες πολλά και άξια τέκνα.

Ήσουν δασκάλα πρώτη στους

δημοκρατικούς αγώνες και θεσμούς.

Η πολιτισμική σου παρακαταθήκη

φυλάχτηκε όπως όπως, μα ό,τι έμεινε

μετουσιώθηκε σε ποίηση και τέχνη.

 

Ξέρεις να υπομένεις και να καρτερείς.

Από το Χορτιάτη κι από τα τείχη σου

αγναντεύεις την απεραντοσύνη

της θάλασσας, ώσπου το θολό της μπλε

σμίγει με του ουρανού το καταγάλανο.

Εκεί ακριβώς σταματάς και το βλέμμα σου

πάνω στο θεϊκό Όλυμπο καρφώνεις.

 

Σήμερα ανοίγεις απλόχερα τη ζεστή σου

αγκαλιά σε αυτούς που έρχονται πάλι

να ζήσουν ειρηνικά μαζί σου.

Δεν παύεις να ’σαι η Φτωχομάνα

του ρεμπέτη του Τσιτσάνη,

σφύζοντας από ζωή και κίνηση.

Ξανάγινες, Νύμφη του Βορρά,

το κέντρο ενός μικρόκοσμου μεγάλου.

 

 

Στέλλα  Τιμωνίδου

 

Ντόρντρεχτ, 14.02.2000

 

De Nymf van het Noorden*

 

Zo oud reeds jouw levensgeschiedenis.

De onverbiddelijke tijd telt voor jou zonder

onderbreking al drieëntwintig eeuwen

 

Je was één der aanzienlijksten

van Byzantium. Je sprak vele talen.

Oost en West ontmoetten elkaar waar

jouw beklinkerde straten zich kruisten.

 

Waarachtig, je hebt veel geleden.

Verraden en verkracht door barbaren

en eigen volk hield je, ondanks

alle ellende en veranderingen, vast

aan je geloof, taal en traditie.

 

Je hebt veel waardevolle kinderen gebaard.

Je was de beste lerares in de strijd

voor democratische instellingen.

Je culturele erfenis werd niet goed beheerd,

maar wat overbleef,

transformeerde zich in poëzie en kunst.

 

Je hebt uithoudingsvermogen en weet af te wachten.

Vanaf de Hortiatis en vanaf jouw muren

zie je waar het doffe blauw

van de eindeloze zee zich mengt

met de bleke kleur van de lucht.

Daar precies houd je halt en richt je

je blik op de goddelijke Olympus.

 

Vandaag open je wijd je armen voor een warme

omhelzing van wie hier steeds weer komen

om in vrede met je te wonen.

Je blijft Tsitsanis Moeder van de Armen,

zinderend van leven en drukte.

Je bent, Nymf van het Noorden,

weer het centrum geworden

van een grote microkosmos.

 

 

Stella  Timonidou

 

 

*Thessaloniki

 

In: Eindeloze nachten. Gedichten. Uitgeverij Liverse 2008

 

Griekse gedichten

 

© Ecogriek